Een nieuw schooljaar in!

Hallo iedereen!

Het is weer hoog tijd voor een berichtje op de weblog! De zomer is ondertussen weer voorbij, de voorbereidingen van het komende seizoen zijn afgerond en de eerste start is alweer gemaakt. Hoog tijd om u / jullie bij te praten wat er allemaal is gebeurd.

Zomerprojecten

In juli en augustus zijn er twee Nederlandse projectteams langs geweest met als doel de kinderen een fijne tijd geven, relaties op te bouwen en de liefde van God te laten zien. Allereerst is er een groep uit Veenendaal langs gekomen waarbij wij als tolk op mochten treden. Het was erg leuk om deze rol te mogen vervullen, maar ook wel apart als je zinnen als “wil je mijn kind kopen?” moet vertalen aan de teamleden…

De avond nadat deze groep weer naar Nederland was vertrokken stond het volgende team alweer op de stoep; het team van Care Foundation. Met dit team zijn we eerst voor een paar dagen naar een andere zigeunergemeenschap geweest. Toen we de eerste dag in de gemeenschap aankwamen waren er erg weinig kinderen aanwezig. Het bleek dat zij allemaal met hun gezinnen op de vuilnisbelt aan het werk waren om oud ijzer te zoeken. Daarom hebben we besloten om deze kinderen de andere dagen eerst van de vuilnisbelt op te halen voordat we de activiteiten gingen starten. Het is alleen wel bijzonder als je de kinderen aan het eind van de dag weer letterlijk bij het oud vuil zet…

Nieuwe projecten

Na de zomerprojecten zijn we een korte week op vakantie geweest en daarna begonnen de voorbereidingen voor dit seizoen weer. Na de ervaringen die we afgelopen seizoen hebben opgedaan en gezien het feit dat Leon klaar is met zijn studie zijn we begonnen met het opstarten van nieuwe projecten. Allereerst hebben we een medisch spreekuur in het leven geroepen. We hebben het afgelopen jaar veel hulpaanvragen gehad en vaak kwamen deze op ongelegen momenten, of werden deze alleen door mensen gedaan als wij toevallig in de buurt waren. Daarom hebben we besloten om 3 ochtenden in de week beschikbaar te zijn voor medische vragen en andere hulpaanvragen. Dit verhoogt de drempel iets, zodat wij ook kunnen zien of onze hulp urgent is of niet. Daarnaast kunnen wij zelf gelijk informatie opzoeken over de medische klachten en direct handelen.

Daarnaast gaan we binnenkort starten met het geven van gezondheidsvoorlichting aan 4 meiden die later graag iets in de gezondheidszorg willen doen. Op deze manier hopen we onze kennis aan hun over te dragen, zodat ze zelf in hun eigen gemeenschap aan het werk kunnen. Eerst gaan we kijken hoe hun medische kennis op dit moment. Waarschijnlijk moeten we eerst uitleggen hoe een gezond lichaam werkt, en pas daarna kunnen we ons gaan richten op de ziektekant.

Andere bezigheden

Naast onze medische projecten zijn we ook bezig met andere projecten. Zo is de Mariniersclub weer gestart en zijn er een aantal nieuw mariniers bij gekomen. Twee weken geleden zijn er een aantal mariniers gepromoveerd van derde naar tweede marinier, omdat ze hebben getoond dat ze voldoende discipline en vaardigheden hebben ontwikkeld om deze rol te vervullen. Daarnaast zijn we afgelopen zaterdag op trainingsdag geweest met de mariniers. Op deze dag stonden discipline, samenwerking en doorzettingsvermogen centraal. Voor sommige mariniers was het even doorbijten, maar uiteindelijk is de groep dichter naar elkaar toe gegroeid en hebben ze leren omzien naar elkaar. gaan we komende periode ook weer lesgeven aan basisschoolkinderen van het studieprogramma.

Verder is er een programma gestart om kinderen van het liceu (middelbare school) te begeleiden. Twee keer per week is er een bijeenkomst waarin ze bijles krijgen (Engels, persoonlijke ontwikkeling en leren-leren) en kunnen ze hun huiswerk maken.

Daarnaast beginnen binnenkort de lessen aan de basisschoolkinderen weer, waarin wij allebei (weer) zullen gaan meedraaien.

Ook zal Leon de komende periode druk bezig zijn met het bouwproject van de stichting. Op de GSR is er afgelopen jaar de actie ‘Een glazen huis voor een stenen huis’ geweest waarin geld is ingezameld om een nieuw huis voor een gezin uit de Romagemeenschap in Chinari te bouwen. In oktober komt er een bouwgroep uit Nederland om dit huis neer te zetten, maar voor deze tijd moet er nog veel (vooral papierwerk) geregeld worden.

Verlenging en terugkeer Nederland

Zoals u kunt zien zijn er weer aardig wat nieuwe projecten opgezet en is er nog veel werk te verzetten. Dit is de reden dat Leon zijn verblijf in Roemenië waarschijnlijk gaat verlengen. Op dit moment wordt er nog overlegd met het bestuur van de stichting, maar zodra we meer weten hoort u het.

Rick zal daarentegen weer naar Nederland verhuizen om verder te starten met zijn master geneeskunde. Hij heeft zich weer ingeschreven en staat vanaf halverwege januari weer ingeroosterd. De komende periode zal hij gebruiken om zijn huidige werk aan Leon en de andere collega’s hier over te dragen.

Tot de volgende blog!

Leon

Het wordt rustig..

Ha iedereen,

Tot mijn schaamte zag ik dat er al bijna 3 maanden geen blog meer geschreven is door ons.. Hierbij dus een 'inhaal-editie' waardoor we jullie weer helemaal bijpraten. De zomervakantie is hier begonnen, en dat betekent voor de kinderen in de straat, maar ook voor ons, een rustigere periode. De meeste projecten die we draaien liggen op het moment stil, of staan op een laag pitje. Een mooi moment om dus eens per project terug te kijken wat er de afgelopen maanden gebeurd is!

Op het huiswerkprogramma hebben we begin juni een testweek gehad. Tijdens deze week hebben we bij alle kinderen getest hoeveel vooruitgang ze geboekt hebben op het gebied van taal en rekenen. Een moment wat zowel spannend is voor de kinderen, als voor ons als docenten. Gelukkig bleek iedereen vooruit gegaan te zijn! Na de testweek was het lesprogramma afgelopen, en volgden de excursies. Met de jongere kinderen zijn we een dag naar een speeltuin en de dierentuin geweest, met de oudere kinderen naar een zoutmijn in Turda en een kloof in de bergen, waar we een prachtige wandeling gemaakt hebben. Omdat stichting Laleaua (waar het huiswerkprogramma onder valt) 10 jaar bestond, hebben we als klap op de vuurpijl ook nog pizza gegeten! Ook hebben we afscheid genomen van de drie oudste meiden, die na de zomer naar een middelbare school gaan en dus niet meer op dit programma zullen komen.

Naast het huiswerkprogramma ligt ook onze mariniersclub even stil. De afgelopen maanden hebben ze al veel geleerd op het gebied van discipline en samenwerken, en vorige week zijn een paar oudere mariniers voor het eerst écht op de proef gesteld. Ze mochten een Nederlandse VMBO-groep van de GSR, die een project draaide in de straat, voor het eerst echt meehelpen. Zo deelden ze potloden en drinken uit aan de kleurende kinderen, leidden ze een spel en hielden ze orde. Mooi is het om te zien dat kinderen nu dus aan het werk zijn in hun eigen straat!

Met hetzelfde doel ben ik op het moment aan het praten met een meisje van 14 in de straat. Als ik de afgelopen maanden wel eens bij een zieke geroepen werd, zat zij daar ook vaak in huis om het gezin te helpen. Ik heb haar toen eens gevraagd of ze het niet leuk vindt meer te leren over ziekten en/of EHBO. Dat leek haar absoluut leuk! Deze zomer wil ik gebruiken om te kijken wat ik haar (en misschien ook wel anderen) aan wil gaan leren, en in september wil ik dan met deze 'opleiding' beginnen!

Als laatste nog nieuws over Leon, hij is vorige week officieel geslaagd en is nu verpleegkundige! De afgelopen maanden is hij veel in Nederland geweest om voor zijn studie bezig te zijn. Ook is hij nog 3 weken in Roemenië geweest voor een afstudeeronderzoek over de visie van Roma-kinderen op hun gezondheid. Het was een hoop werk, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt en heeft hij afgelopen vrijdag zijn diploma in ontvangst genomen!

Dit is voorlopig het laaste nieuwsbericht uit Roemenië, op 7 juli vertrek ik ook naar Nederland om iedereen weer eens te spreken. Wie weet tot dan!

Rick

Eindelijk lente!

Hallo iedereen,

Ondertussen is ook in Roemenië de lente aangebroken, en daar waren we wel aan toe. De maand februari is hier koud geweest (-20 graden was geen uitzondering) en er heeft flink wat sneeuw gelegen. Maar op het moment genieten we hier van het zonnetje met een temperatuur van ongeveer 20 graden. Echt lente dus!

De afgelopen maanden is er weer veel gebeurd op onze projecten. Zo geef ik nog steeds rekenles, al ben ik wel overgestapt naar een oudere en iets rustigere groep. Voor mij een hele verademing, omdat ik nu meer tijd kan besteden aan het echt aanleren van rekenen, en minder tijd kwijt ben aan orde houden. Leuk is het om te merken dat mijn Roemeens steeds beter wordt, al moet ik nog regelmatig door de kinderen verbeterd worden omdat ik een uitspraak doe die qua grammatica totaal niet klopt! Ook zijn we op het huiswerkprogramma bezig met het instuderen van een toneelstuk voor de pasen, wat we gaan opvoeren in een kerk in het centrum!

Daarnaast hebben we gisteren onze nieuwe activiteitenruimte in gebruik genomen. Deze was eerst gepland boven de kerk, maar door problemen met de kerkleiding zullen we daar (de komende tijd) geen gebruik meer van maken. Deze nieuwe ruimte ligt op een perfecte locatie, namelijk op 2 minuten lopen van de straat waar de kinderen wonen! We gaan hier beginnen met een tienerclub voor kinderen tussen de 13 en 15 jaar, met als thema 'de boot'. Hier zullen bijbelverhalen worden verteld, maar ook leuke activiteiten gedaan worden met de kinderen! Verder zullen we hier gaan vergaderen en zullen er op termijn andere activiteiten gaan komen.

Ook op medisch vlak is er veel gebeurd. Ik ben de afgelopen maanden onder andere bezig geweest met de begeleiding van een man met een hersentumor. Hij lag, verlamd aan de linker zijde van zijn lichaam, in zijn huisje zonder goede pijnstilling. Aan mij de vraag of ik geen morfine (een sterke pijnstiller) kon regelen. Na heel veel praten in verschillende ziekenhuizen en met verschillende dokters bleek het niet te regelen te zijn. Deze man is afgelopen week op 57-jarige leeftijd overleden, en gisteren begraven. Dit blijven toch wel de nare kanten van het werk als (aankomend) arts, of het nu in Nederland is of hier in Roemenië.  De familie was gelukkig wel dankbaar voor de inspanningen die ik heb gedaan!

Leon gebruikt deze maanden om verder te gaan met zijn studie. Dit betekent vaak met zijn neus in de boeken, en dus veel thuis achter zijn bureau zitten.. Als er dan ook nog veel bezoek langskomt (in totaal 7 mensen, namelijk: mijn moeder en broertje, twee teamleden uit de zomerreis en drie dames van de verpleegkunde) is het voor hem soms lastig zijn geplande werk allemaal af te krijgen. Het zal de komende weken dus nog flink aanpoten worden voor hem!

Tot zover onze update. We willen graag nog een keer al onze sponsoren en andere mensen die ons op welke manier ook steunen hartelijk bedanken!

Rick

De avonturen van Leon in Cluj

De tijd gaat snel! Ik (Leon) heb mijn taalcursus in Cluj er ondertussen alweer op zitten, en het echte werk is weer begonnen. De cursus is erg snel voorij gegaan. Het is waarschijnlijk niet voor niks dat ze het een Intensive Language Course noemen. Vier weken lang heb ik in de stad Cluj gewoond, waar ik elke morgen van 9.00 – 13.00 les kreeg over de Roemeense taal. Ik volgde de cursus samen met 10 andere studenten uit heel Europa. Zo kwamen er studenten uit Duitsland, Nederland, Polen, Hongarije, Spanje en Zweden. Het was erg leuk om met zoveel verschillende culturen in de klas te zitten, en erg leerzaam. Je zag veel dingen van de culturen terug komen. Zo kwamen de Spanjaarden en Polen altijd te laat (als ze al kwamen), en waren de Nederlanders en de Duitsers het meest punctueel.

 Vaak was er ’s middags ook nog een aanvullend programma om kennis te maken met de Roemeense cultuur. Dit programma bestond onder andere uit het krijgen van creatieve workshops. Zo heb ik een workshop pottenbakken gehad, heb ik traditionele iconen op glas geschilderd en heb ik een traditioneel Roemeens masker gemaakt. Ik heb zelfs een workshop Roemeens volksdansen gehad! Het was leuk om dit een keer gedaan te hebben, maar ik denk niet dat ik er mijn hobby van ga maken. Ook heb ik verschillende musea bezocht, zoals het etnologisch museum, het mineralogie museum en heb ik een bezoek gebracht aan een bierbrouwerij. De presentaties die werden gegeven waren ook best interessant. We kregen onder andere uitleg over de geschiedenis en het politieke systeem van Roemenië, wat nog best ingewikkeld in elkaar zit.

Qua huisvesting was het een hele belevenis. Ik woonde op een echte studentencampus in een gebouw tussen studenten uit heel Europa. Mijn kamer was wel een stukje kleiner dan die in Tarnaveni en ik deelde de kamer samen met een jongen uit Duitsland. Aan het begin was dit wel even wennen, aangezien ik de laatste jaren van mijn studententijd gewoon een eigen kamer had. Toch voelde het na een paar dagen al heel gewoon, en kon ik prima slapen, ondanks de feestende Spanjaarden die bijna ieder nacht stonden te schreeuwen op de gang. Verder had ik wel een keuken tot mijn beschikking, maar die moesten we met 40 studenten delen! En dat terwijl de keuken maar 4 gaspitten had. Gelukkig waren er veel studenten die niet kookten, dus dat scheelde weer wat wachten rond etenstijd.

Na 4 weken was het examen, wat bestond uit een mondeling deel en een schriftelijk deel. Ik heb de cursus uiteindelijk met 9 tienen en 1 acht kunnen afsluiten. Die acht was voor het schriftelijk examen, en de rest vooral voor inzet, aanwezigheid, inzicht enz. Dit zorgde ervoor dat zelfs de studenten die bijna niks hadden geleerd de cursus toch konden halen op andere punten.

Ik merk zelf dat ik na deze cursus veel beter snap waarom bepaalde dingen worden gezegd, zoals ze worden gezegd. Dit komt vooral door de lessen grammatica die ik heb gehad. Toch blijft het nog wel lastig om het in praktijk te brengen. Het wordt dus nog hard oefenen de komende weken!

Groeten,

Leon

Het begint nu echt!

We zitten nu alweer ruim drie weken in Roemenië na ons kerstvakantie. Deze eindige voor mij op 9 januari om 7 uur 's ochtends met een busreis van ruim 30 uur richting Târnâveni. Het was mijn eerste keer met de bus, maar direct een hele ervaring! Vooral toen er tijdens een nachtelijke controle in Duitsland iemand in de bus gearresteerd werd!

De eerste week moesten we gelijk aan de bak. De klassen-indeling van de kinderen op het huiswerkprogramma moest gemaakt worden, en dat is nog een grotere klus dan ik verwacht had. Want met 2 nieuwe docenten (naast mij is ook Marleen nieuw begonnen) hebben we dan wel een lekker groot team, de school heeft ondertussen wel een tekort aan lokalen. Maar na wat puzzelen is het allemaal gelukt. Helaas was er op het moment voor mij nog geen ruimte in het rooster om gezondheidsles te geven, dus geef ik op het moment Roemeens aan de jongere kinderen, rekenen aan een groep iets oudere kinderen, en begeleid ik huiswerk wat de kinderen van school meekrijgen.

En dat is nogal een carrière-switch voor mij. Waar ik gewend was zelf college te krijgen in zalen van 200 man, daar sta ik nu alle truukjes uit de kast te halen om een klas van 5 kinderen wat van de edele kunst van het hoofdrekenen bij te brengen, en het liefst ook nog zonder al te veel herrie in de klas! Een hele belevenis, als je het mij vraagt! En je maakt ook wel eens wat mee! Zo hadden we vorige week een trouw komend, lief ogend meisje die een meesterdief bleek te zijn. 42 speelgoedjes waren er door haar gestolen! Waarschijnlijk was ze opgehitst door anderen, maar de staf van een week schorsing heeft ze wel te pakken..

Natuurlijk ben ik ook nog op medisch vlak op de projecten actief! Zo verstrekken we zo nu en dan medicijnen, bijvoorbeeld aan een tweetal oudere dames met hartklachten die hun (dure) medicatie niet kunnen betalen. Daarnaast is het ook vaak geruststellen. Het is bizar om te zien hoe snel mensen hier met iets naar de dokter gaan! Verkouden ('racit') zijn wordt hier gezien als een ernstige ziekte, waarmee je zo spoedig mogelijk naar de dokter moet, voornamelijk maar veel pillen en drankjes moet slikken en vooral niet mee naar school moet gaan. Aan ons dan weer de taak om uit te leggen dat verkoudheid echt vanzelf overgaat en niet altijd medische hulp vereist..

Nu vragen jullie je misschien af waarom de naam Leon in dit hele verhaal nog niet gevallen is? Leon is op het moment van schrijven ook niet in Târnâveni aanwezig. Hij zit voor 4 weken in Cluj, waar hij een Roemeense taalcursus aan het volgen is met studenten vanuit heel Europa. Vorig weekend was hij hier, en van wat ik gehoord heb vermaakt hij zich er prima en leert hij ook nog eens wat over de Roemeense taal en cultuur!

Kortom: we hebben het hier goed naar ons zin!

Rick

Een sfeer-impressie van het huiswerkprogramma? Dit filmpje geeft een aardig inzicht in hoe het eraan toe gaat!

Eerste blog

Ha iedereen,

binnenkort zullen hier update's volgen over het werk wat Leon en ik hier in Roemenië doen!

Rick